Afgelopen maandag waren we weer bij elkaar, niet om te zingen maar om ons te goed te doen aan een heerlijke barbecue. Plaats van handeling was ‘t Romienendal. 

Zoals een goed koorlid, en in dit geval ook veel aanhang, betaamt, was iedereen keurig op tijd. Kon ook niet anders want het was etenstijd.
En ik denk dat er niet veel meer moeten melken dus geen probleem.
We werden verwelkomd door een deel van het bestuur, (hardwerkende mensen) die een ieder voorzag van koffie of thee.

Een keer eerder heb ik het al eens geschreven: met het mannenkoor kom je nog eens ergens. Dat was deze avond voor mij weer het geval, nog niet eerder was ik in Den Es geweest. Word je er blij van, als je in zo’n psychogeriatrisch verpleeghuis te gast bent? Blij is het goede woord niet, want je wordt geconfronteerd met de aftakeling van het leven. Met mensen die volledig de weg kwijt zijn, met glazige ogen vol dementie, volledig afhankelijk van verzorging.
Klik op de afbeelding voor meer foto's.